مدل پارلمان در سیستم سیاسی عراق تک مجلسی است که مجلس نمایندگان عراق یا مجلس النواب العراقی نام دارد. انتخابات مجلس در عراق بیش از آنکه به دلیل انتخاب نمایندگان مجلس مورد توجه قرار بگیرد، به علت انتخاب سران قوه مجریه به ویژه نخست وزیر اهمیت دارد. رییس جمهور در عراق توسط اکثریت دو سوم نمایندگان مجلس برای مدت ۴ سال انتخاب می شود. روسای جمهور عراق از سال ۲۰۰۴ بدین قرارند: غازی مشعل عجیل الیاور(۲۰۰۴-۲۰۰۵)، جلال طالبانی( ۲۰۰۵-۲۰۱۴)، فواد معصوم(۲۰۱۴-۲۰۱۸) برهم صالح( ۲۰۱۸- تا کنون) نخست وزیر عراق نیز توسط ائتلاف اکثریت مجلس انتخاب شده و برای شروع به کار در دوره ۴ ساله خود به رای اعتماد دو سوم نمایندگان مجلس احتیاج دارد. از سال ۲۰۰۴ تا کنون ایاد علاوی(۲۰۰۴-۲۰۰۵)، ابراهیم جعفری(۲۰۰۵-۲۰۰۶)، نوری مالکی(۲۰۰۶-۲۰۱۴)، حیدر العبادی(۲۰۱۴-۲۰۱۸) و عادل عبدالمهدی (۲۰۱۸-۲۰۱۹) نخست وزیران عراق بوده اند. در حال حاضر به علت استعفای عادل عبدالمهدی در پی اعتراضات شکل گرفته در عراق، مجلس این کشور ۱۵ روز فرصت دارد نخست وزیر جدید عراق را معرفی کند. از جمله افرادی که در رسانه های عراقی برای این پست مطرح شده اند، می توان به نوری المالکی و حیدر العبادی، نخست وزیران سابق عراق، و فالح فیاض، فرمانده حشد شعبی، را نام برد.
معرفی کوتاه
کشورعراق با پهنای ۳۱۷،۴۳۸ کیلومتر مربع و بیش از ۴۲ میلیون نفر جمعیت در خاورمیانه و جنوب غربی آسیا واقع شده است. این کشور از جنوب با عربستان سعودی و کویت ، از غرب با اردن و سوریه ، از شرق با ایران و از شمال با ترکیه همسایه است. به لحاظ آب و هوایی و جغرافیایی به جز مناطق جلگه ای شرق و بخش های کوهستانی و سردسیر کردستان عراق، بیشتر مناطق این کشور دارای جغرافیای پست و گرمسیری است. عراق به عنوان یکی از کشورهای مهم صادر کننده نفت است و ۱۴۳ میلیارد بشکه ذخایر تایید شده نفتی دارد . مدل حکومت فعلی عراق که پس از سقوط صدام حسین شکل گرفت جمهوری پارلمانی دموکراتیک و فدرال است که شامل یک حکومت مرکزی و ۱۸ استان خودمختار است. سیستم سیاسی در این کشور چندحزبی است و احزاب منتخب با حضور در مجلس عراق به انتخاب سران قوای مجریه( رییس جمهور و نخست وزیر) می پردازند. قدرت در این کشور به دلیل وجود شکاف های قومی و مذهبی بین سه گروه اهل سنت، شیعیان و کردها تقسیم شده است. به لحاظ مذهبی جمعیت عراق از حدود ۶۰ الی ۶۵ درصد شیعه، ۳۲ الی ۳۷ درصد اهل سنت و ۳ درصد مسیحی و پیروان ادیان دیگر شکل می گیرد.
تاریخچه انتخابات مجلس در عراق
اولین مجلس عراق در دوران ملک فیصل اول و در پی تدوین قانون اساسی سلطنتی و ایجاد سلطنت مشروطه در سال ۱۹۲۵ تشکیل شد. بر اساس قانون مذکور دو مجلس عوام( مجلس نمایندگان) و مجلس خواص(سنا) ایجاد شد که اعضای مجلس نمایندگان با رای مردم و نمایندگان مجلس سنا توسط شاه انتخاب می شدند. در دوران مشروطه تا سال و ۱۹۵۸ و کودتای نظامی در این کشور شانزده انتخابات مجلس برگزار شد.
در سال ۱۹۵۳ در پی مناقشات بر سر اجرای پیمان بغداد توسط نوری السعید، نخست وزیر وقت، مجلس عراق منحل شد. به خواست السعید انتخابات بعدی مجلس عراق زود تر از موعد در سال ۱۹۵۴ برگزار شد. انتخابات انجام شده و مجلس شکل گرفته در نتیجه آن به عقیده بسیاری معتبر نبود چراکه نوری السعید از شرکت مخالفانش در انتخابات جلوگیری کرد. فعالیت این مجلس نیز پس از مدتی تعلیق شد و مجلس بعدی شکل گرفته در سال ۱۹۵۸ نیزدر نتیجه کودتای عبدالکریم قاسم در همان سال و فروپاشی نظام سلطنتی تعطیل شد.دوران قدرت عبدالکریم قاسم نیز در سال ۱۹۶۳ با کودتای سرهنگ عبدالسلام عارف پایان یافت و عارف پس از روی کار آمدن اعضای حزب بعث را وارد کابینه خود کرد. از زمان فروپاشی نظام سلطنت تا کودتای دوم حزب بعث به رهبری ژنرال احمد حسن البکر سخنی جدی درباره تشکیل مجلس مطرح نشد. پس از روی کار آمدن البکر برگزاری انتخابات مجلس در قانون اساسی سال ۱۹۷۰ مطرح شد ولی تا سال ۱۹۸۰ و حضور صدام حسین چنین قانونی عملی نگردید. انتخاباتی که در سال ۱۹۸۰ برای تشکیل مجلس( تحت عنوان مجمع عمومی) برگزار شد، نیز منجر به ایجاد مجلسی ساختگی گردید؛ چراکه اکثر اعضای مجلس شکل گرفته از حزب بعث بودند و دارای نقشی در تصمیم گیری های مهم کشور نبودند. تا سال ۲۰۰۳ و سقوط حکومت صدام حسین تعداد زیادی انتخابات برای تشکیل مجلس انجام شد که در اصل فقط جایگاهی برای حمایت از صدام حسین بود. در سال ۲۰۰۴ یک سال پس از حمله آمریکا به عراق، شورای حکومتی عراق که توسط حکومت ائتلاف موقت عراق ایجاد شده بود، قانون اساسی موقتی را تدوین کرد که بر اساس آن انتخابات مجلس موقت انتقالی باید تا سال ژانویه ۲۰۰۵ برگزار می شد. مجلس موقت موظف بود قانون اساسی دائم عراق را تنظیم کند تا به رفراندوم عمومی مردم عراق گذاشته شود.
انتخابات مجلس موقت( ۲۰۰۵)
انتخابات مجلس نمایندگان موقت عراق در تاریخ ۳۰ ژانویه ۲۰۰۵ برگزار شد و طی آن “ائتلاف ملی عراق” که توسط رهبران شیعی عراق هدایت می شد، توانست ۴۸ درصد از کرسی های مجلس( ۱۴۰ از ۲۷۵ کرسی) را به دست آورد. دومین گروه برنده انتخابات “ائتلاف کردستان” شامل گروه هایی چون “حزب دموکرات کردستان” و “اتحادیه میهنی کردستان عراق” بود که توانست ۷۵ نماینده به مجلس بفرستد. در نتیجه، شیعیان و کردها به دو فراکسیون قوی مجلس نمایندگان عراق را در آن دوره و پس از آن تبدیل شدند. پس از برگزاری انتخابات در مجلس مذاکراتی بین ائتلاف ملی عراق و احزاب دیگر برای تشکیل دولت ائتلافی آغاز شد و در نتیجه پست نخست وزیری به ابراهیم جعفری، رهبر ائتلاف ملی عراق رسید.
انتخابات مجلس نمایندگان ۲۰۰۵
انتخابات مجلس نمایندگان دایمی در تاریخ ۱۵ دسامبر ۲۰۰۵ و در قالب فهرست های بسته یعنی انتخاب فهرست به جای انتخاب مستقیم نامزدها برگزار شد و در نتیجه آن اولین مجلس در سیستم سیاسی جدید عراق بر سرکار آمد. در این انتخابات نیز ائتلاف ملی عراق که نامزدهای آن مورد حمایت آیت الله سیستانی بود، توانست اکثریت مجلس را با کسب ۱۲۸ کرسی از ۲۷۵ کرسی به دست آورد. دومین گروه پیروز این انتخابات نیز همچون انتخابات قبل کردها بودند. سومین لیست منتخب در این انتخابات فهرست “جبهه توافق عراق” بود که به ۴۴ کرسی در مجلس دست یافت.
انتخابات مجلس نمایندگان ۲۰۱۰
انتخابات دومین مجلس نمایندگان عراق پس از صدام حسین در تاریخ هفتم مارس ۲۰۱۰ انجام شد و نکته قابل توجه آن حذف کسانی بود که هرگونه وابستگی به حزب منحله بعث داشتند. از بین ۵۱۱ فرد حذف شده از روند انتخابات به دلایل مختلف، ۱۷۷ نفر اعتراض کردند و این موضوع سبب ایجاد هیئت استیناف متشکل از ده قاضی شد که به مسئله رسیدگی کنند. پس از بررسی از بین افراد معترض فقط ۲۶ نفر توسط هیئت استیناف برای شرکت در انتخابات تایید شدند.
پیش از انتخابات ۲۰۱۰، قانون انتخابات عراق در سال ۲۰۰۹ تدوین شد که بر اساس آن کرسی های مجلس از ۲۷۵ به ۳۲۵ عدد افزایش یافت. همچنین انتخابات از مدل تک حوزه ای به چند حوزه ای تغییر پیدا کرد. انتخابات تک حوزه ای انتخاباتی است که در آن شهروندان می توانند به هر نامزدی از هر استان رای بدهند. تا پیش از تصویب قانون جدید فقط سه کرسی در اختیار اقلیت های مسیحی قرار داشت(دو مسیحی و یک ایزدی)؛ اما پس از آن ۵ کرسی دیگر به جایگاه اقلیت های دینی در مجلس نمایندگان عراق افزوده شد( مسیحی ها ۵ کرسی، ایزدی ها یک کرسی، شبک ها یک کرسی و صائبی ها یک کرسی).
ویژگی این انتخابات نسبت به انتخابات قبل تغییر ائتلافات و گذار از رقابت بر اساس مذهب یا قومیت به رقابت در چهارچوبی جدیدتر بود. بسیاری از یاران سابق در این دوره به رقبای یکدیگر تبدیل شدند و برخی از افرادی که سابقا در قالب مذهبی یا قومی با یکدیگر رقیب بودند، در این انتخابات ائتلاف کردند. به طور کلی ۱۲ ائتلاف عمده پیش از انتخابات ۲۰۱۰ شکل گرفت:
ائتلاف العراقیه
این ائتلاف که شامل ۲۰ حزب و گروه اهل سنت عراق بود به “ائتلاف نیروهای سکولار” در عراق معروف شد. ائتلاف العراقیه عمدتا شامل گروه ها و افراد طرفدار حزب بعث بود و همین موضوع باعث شد که از حضور دو شخصیت اصلی آن یعنی “صالح مطلک” و “ظافر عانی” و تعداد دیگری از اعضا در انتخابات به اتهام عضویت با حزب منحله بعث جلوگیری شود. با این حال این گروه توانست با کسب ۹۱ کرسی در مجلس دوم اولین ائتلاف پیروز انتخابات این دوره باشد.
ائتلاف دولت قانون
“ائتلاف دولت قانون” با مشارکت حزب “الدعوه”، برخی از سران قبایل عرب، کردهای شیعه، مسیحیان و افراد مستقل به رهبری “نوری المالکی” شکل گرفت. با وجود آنکه الدعوه به عنوان سردمدار این گروه دارای ریشه های شیعی بود، ائتلاف دولت قانون در قالبی فرامذهبی و با شعار “اراده و سازندگی” شکل گرفت. فهرست این ائتلاف با به دست آوردن ۸۹ کرسی، دومین فهرست برنده انتخابات ۲۰۱۰ مجلس بود.
ائتلاف ملی عراق
“ائتلاف ملی عراق” که پیروز انتخابات قبلی مجلس با کسب ۱۲۸ کرسی بود، در این دوره اعضایش را به عنوان سومین ائتلاف پیروز با کسب ۷۰ کرسی به مجلس فرستاد. این ائتلاف شامل ۳۰ حزب و گروه بود که رهبری آنها بر عهده سه گروه “مجلس اعلای اسلامی عراق”، “تشکیلات بدر” و “جریان صدر” بود.
ائتلاف هم پیمانی کردستان
فهرست “ائتلاف هم پیمانی کردستان” یکی از ۴ فهرست کردها برای شرکت در انتخابات ۲۰۱۰ مجلس بود و توانست ۴۳ کرسی مجلس را به دست آورد. این ائتلاف با محوریت دو حزب دموکرات کردستان( به رهبری مسعود بارزانی) و اتحادیه میهنی کردستان( به ریاست جلال طالبانی) بود؛ که دو حزب عمده حاکم بر منطقه نیمه خودمختار کردستان عراق اند. حزب دموکرات کردستان از احزاب قومی در عراق است که توسط “مصطفی بارزانی” در سال ۱۹۴۶ ایجاد شد و مهم ترین گروهی بود که بعدها باعث خودمختاری اربیل عراق شد. مهم ترین هدف این حزب پیگیری و دفاع از حقوق قوم کرد از طریق راه هایی چون توافق و همکاری بین احزاب دموکرات و کرد در راه به دست آوردن اهداف قومی کرد است. اتحادیه میهنی کردستان به رهبری “جلال طالبانی” در سال ۱۹۷۵ تاسیس شد. این حزب در دوران جنگ تحمیلی ایران و عراق حامی نیروهای نظامی ایران بود. رهبر اتحادیه میهنی کردستان در حال حاضر “کوسرت رسول علی” است، در حالی که بین او به عنوان حامی “مسعود بارزانی” و همسر و پسر جلال طالبانی به عنوان مخالفین رهبر حزب دموکرات کردستان شکاف های درونی وجود دارد.
جریان تغییر
پنجمین پیروز انتخابات ۲۰۱۰ با کسب ۲۵ کرسی، گروه کردی با نام “جنبش تغییر” یا گوران به رهبری “نوشیروان مصطفی” بود. او و چندی دیگر از اعضای سابق حزب اتحادیه میهنی کردستان، پس از جدایی از آن حزب در سال ۲۰۰۹ به همراه عده ای از شخصیت های مستقل جریان تغییر را تاسیس کردند.
جبهه توافق
“جبهه توافق” دیگر ائتلاف اهل سنت عراق و شامل چهار گروه “حزب اسلامی عراق”، “مجمع مستقل عشایر عراق”، “حزب عدالت ترکمن ها” و “مجمع ملی مردم عراق” بود. با وجود آنکه این جبهه در انتخابات ۲۰۰۵ به عنوان مهم ترین ائتلاف اهل سنت توانست ۴۴ کرسی به دست آورد، در این دوره به دلایل مختلف از جمله اختلاف های داخلی با کسب ۶ کرسی نتوانست در انتخابات چندان موفق باشد. به علت انشعابات و تحولات شکل گرفته در جبهه توافق ، این جبهه در حال حاضر فقط شامل حزب اسلامی عراق و برخی از سران قبایل است. از مهم ترین شخصیت های جبهه توافق می توان از “ایاد السامرائی”، رییس پارلمان وقت عراق می توان نام برد.
در انتخابات سال ۲۰۱۰ گروه های دیگری همچون “ائتلاف وحدت عراق” متشکل از ۳۸ گروه سیاسی شیعه و سنی، “اتحاد اسلامی کردستان عراق” و “جماعت اسلامی کردستان” عراق به ترتیب ۴، ۴ و ۲ کرسی از مجلس دوم را از آن خود کردند.
انتخابات مجلس ۲۰۱۴
انتخابات سوم نظام سیاسی جدید عراق نیز مانند انتخابات قبلی مکانی برای رقابت ائتلاف های شکل گرفته در این کشور بود. در این دوره در مجموع تعداد قابل توجهی ائتلاف شکل گرفت، که شامل ۴ ائتلاف عمده شیعه(ائتلاف دولت قانون، جریان صدر، ائتلاف مواطن و ائتلاف الاصلاح)، ۳ ائتلاف اصلی اهل تسنن(ائتلاف متحدون، ائتلاف الوطنیه و ائتلاف العربیه) و ۳ ائتلاف مهم کرد(حزب دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی کردستان و جنبش تغییر) بود. در مقایسه با انتخابات قبلی به جز ائتلاف هایی همچون ائتلاف دولت قانون، ائتلاف العربیه، اتحاد میهنی کردستان و جنبش تغییر بقیه گروه های شکل گرفته عموما تازه تاسیس بودند یا منشعب شده و تغییر ماهیت و نام داده بودند. ائتلاف دولت قانون در این دوره از انتخابات توانست با کسب ۹۲ کرسی ائتلاف پیروز مجلس سوم باشد.
جریان صدر
این جریان اسلام گرا- ملی گرای عراقی شامل سه گروه “کتله الاحرار”، “تجمع شراکه الوطنیه و ” جناح النخب” بود که از مهم ترین و با نفوذ ترین گروه های شیعه در عراق به حساب می آمدند. جریان صدر در سال ۲۰۰۳ و پس از سقوط صدام حسین با تاثیرپذیری از تفکرات “سید محمد صدر” شکل گرفت. آنها در انتخابات مجلس ۲۰۰۵ از اعضای ائتلاف ملی عراق بودند، اما اختلافات بین احزاب مذکور و نوری المالکی پس از آن باعث جدایی آنها از ائتلاف ملی عراق شد. از ویژگی های مهم این جریان مخالفت آن با ائتلاف دولت قانون به رهبری نوری مالکی بود تا حدی که این موضوع باعث نزدیکی آنها به ائتلاف “ایاد علاوی” شد. با وجود آنکه آنها برای کسب بیش از ۸۰ کرسی و به دست آوردن پست نخست وزیری تلاش می کردند، در نهایت با کسب ۳۴ کرسی جایگاه دوم را در انتخابات مجلس ۲۰۱۴ از آن خود کردند.
ائتلاف مواطن (شهروند)
ائتلاف مواطن به رهبری “سید عمار حکیم”، رییس مجلس اعلای عراق و با شعار ” شهروند پیروز می شود، پیروزی بر فساد و تروریسم و تضییع حقوق و ثروت ها” شکل گرفت. این ائتلاف در انتخابات ۲۰۱۴ شامل ۱۹ حزب و تشکل بود و اهدافی از جمله اداره متحد و یکپارچه عراق، نقشه قانونی و شفاف برای بازنگری در ساختار حکومتی عراق و ایجاد انقلاب اداری در موسسات و دستگاه های دولتی عراق را مطرح کرد. آنها توانستند با کسب ۳۰ کرسی سومین پیروز انتخابات مجلس سوم باشند.
ائتلاف متحدون
ائتلاف متحدون به رهبری “اسامه النجیفی”، رییس پارلمان عراق در آن زمان ایجاد شد. این ائتلاف که مهم ترین گروه اهل سنت را در انتخابات ۲۰۱۴ شکل می داد، از جمله منتقدین سرسخت ائتلاف دولت قانون و نوری المالکی بود. آنها برای کسب پیروزی در مقابل المالکی به رایزنی با کردها، جریان صدر و ائتلاف مواطن پرداختند. متحدون با کسب ۲۳ کرسی در جایگاه چهارم ائتلاف های پیروز انتخابات مجلس ۲۰۱۴ قرار گرفت.
ائتلاف الوطنیه( ملی)
ائتلاف الوطنیه به رهبری “ایاد علاوی” نخست وزیر شیعه عراق ایجاد شد و شامل ۱۵ گروه و حزب اهل سنت عراقی بود. آنها که با شعار ” دولت مدنی، آشتی ملی و توسعه واقعی” و با تاکید فراوان بر مبارزه با طایفه گرایی و فساد پا به عرصه انتخابات ۲۰۱۴ گذاشتند، توانستند ۲۱ کرسی از مجلس سوم را به دست آورند.
به جز ائتلاف های ذکر شده در انتخابات مجلس ۲۰۱۴ حزب دموکراتیک کردستان و اتحادیه میهنی کردستان هرکدام ۱۹ کرسی، ائتلاف العراقیه ۱۰ کرسی، جنبش تغییر ۹ کرسی، “ائتلاف الفضیله”، “ائتلاف الاصلاح الوطنی” به رهبری ابراهیم جعفری و “ائتلاف کردهای نینوا”، هرکدام ۶ کرسی و ائتلاف “دیالی هویت ماست” و “ائتلاف عراق” هریک ۵ کرسی را در مجلس سوم عراق تصاحب کردند.
انتخابات مجلس ۲۰۱۸
انتخابات اخیر مجلس در عراق اولین انتخاباتی بود که پس از شکست کامل داعش در این کشور برگزار شد. همچنین این انتخابات ۶ ماه پس از همه پرسی استقلال کردستان عراق برگزار شد که بر اساس آن ۹۳ درصد رای دهندگان به استقلال این منطقه رای دادند و پس از آن دولت حیدرالعبادی با کمک حشد الشعبی به مقابله با جدایی کردستان پرداخت.
تعداد نامزدهای شرکت کننده در این انتخابات حدود ۷۰۰۰ نفر بود که برای به دست آوردن ۳۲۹ کرسی مجلس عراق تلاش کردند. در مجموع ۲۷ ائتلاف( شامل ۱۴۳ حزب) و تعدادی از احزاب مستقل برای شرکت در انتخابات مجلس ۲۰۱۸ عراق ثبت نام کردند. از بین این تعداد ائتلاف، ۱۲ لیست انتخاباتی به عنوان گروه های اصلی و مهم شرکت در انتخابات بودند. تعدادی از این ائتلاف ها مانند ائتلاف دولت قانون به رهبری نوری المالکی، ائتلاف الوطنیه به رهبری عیاد علاوی، حزب دموکرات کردستان به رهبری بارزانی، جنبش تغییر به رهبری “عمر سعید” در انتخابات های قبلی مجلس عراق نیز حضور داشتند.
ائتلاف السائرون نحو الاصلاح
این ائتلاف به رهبری “مقتدا صدر” و با حضور جنبش صدر و حزب الاستقامه الوطنی( پیروان مقتدا صدر)، حزب کمونیست عراق، چپ ها و برخی گروه های اسلام گرا، سکولار و لیبرال شکل گرفت. هدف و شعار اصلی این ائتلاف ایجاد اصلاح و حمایت از رهبران سیاسی با توجه به سیاست گذاری های آنها به جای وابستگی های دینی بود و پلتفورم اصلی آنها بر پایه حمایت از جوانان، زنان، آموزش و دولت تکنوکرات قرار داشت. این ائتلاف توانست با کسب ۵۴ کرسی پیروز اصلی انتخابات مجلس ۲۰۱۸ باشد.
ائتلاف فتح المبین
این ائتلاف به رهبری” هادی العامری” و متشکل از ۱۸ گروه شیعه مانند تشکیلات بدر و گروهای وابسته به “حشد شعبی” ایجاد شد. آنها به ویژه در جنوب عراق به علت فعالیت و تلاش گسترده برای شکست داعش شهرت یافته اند. این گروه که از حمایت حکومت ایران برخوردار بود توانست به عنوان دومین گروه پیروز انتخابات، ۴۸ کرسی مجلس کنونی عراق را از آن خود کند.
ائتلاف نصر و اصلاح
ائتلاف نصر و اصلاح که شامل بخش عمده شیعیان و تعدادی از سنیان و کردها بود، به رهبری نخست وزیر وقت “حیدر العبادی” ایجاد شد. حیدر العبادی از اعضای سرشناس حزب الدعوه بود که پس از تشدید اختلاف با نوری المالکی، ائتلاف جداگانه خود را شکل داد. تاکید اصلی این ائتلاف به مسئله وحدت بود که به شکست داعش و جلوگیری از جدایی کردستان عراق اشاره داشت. ائتلاف فتح المبین به رهبری هادی العامری مدت کوتاهی با نصر متحد شد اما به علت آنچه ورود چهره های فاسد و مشکوک به ائتلاف نصر خواند، از اتحاد خارج شد. این ائتلاف توانست ۴۲ کرسی از ۳۲۹ کرسی مجلس کنونی عراق را کسب کند و پس از حضور در مجلس با ائتلاف سائرون در یک جناح قرار گرفت.
جریان الحکمه
الحکمه جریانی است که پس از بروز اختلاف بین عمار الحکیم و نسل قدیمی مجلس اعلای عراق توسط او در سال ۲۰۱۷ ایجاد شد. سنت گراهای مجلس عالی عراق نیز پس از این جدایی به ائتلاف فتح المبین پیوستند. الحکمه توانست پس از دولت قانون و حزب دموکرات کردستان( هرکدام ۲۵ کرسی) و ائتلاف الوطنیه( ۲۱ کرسی) ، با به دست آوردن ۱۹ کرسی هفتمین ائتلاف پیروز در انتخابات مجلس باشد.
ائتلاف القرار العراقی
یکی از ائتلاف های اهل سنت در این انتخابات به رهبری اسامه النجیفی و برادرش عطیل النجیفی که در زمان حمله داعش به موصل، فرماندار این شهر بود ایجاد شد. هدف اصلی این ائتلاف بیشتر متمرکز بر کسب رای در موصل و دیگر شهرهای سنی نشین عراق بود. آنها توانستند با کسب ۱۴ کرسی مجلس عراق در رتبه پس از ائتلاف اتحادیه میهنی کردستان با ۱۸ رای قرار بگیرند.
جنبش تغییر(۵ کرسی)، جنبش نسل جدید(۴ کرسی) و اتحادیه عرب کرکوک، اتحادیه بغداد، اتحاد کردهای نینوا، اتحادیه تمدن، جبهه ترکمن عراقی( هرکدام ۳ کرسی) از جمله گروهای دیگر حاضر در مجلس کنونی عراق هستند.